«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի քոլեջ
Դիպլոմային աշխատանք
Ուսանող՝ Լիանա Ղազարյան
Մասնագիտությունը՝ Հագուստի մոդելավորում և նախագծում
Աշխատանքի թեման՝ Երեկոյան զգեստ ռետրո ոճով
Ղեկավար՝ Մերի Խանջյան, Կարինե Ղարախանյան
Դիպլոմային նախագիծ
Ընթացք
Երեխաների աշխատանքները🤍
Երեխաների աշխատանքները
Брак
Աշխատանքի պայմանագիր
Աշխատողի և գործատուի միջև աշխատանքային հարաբերությունները ծագում են աշխատանքային օրենսդրությամբ սահմանված կարգով կնքված գրավոր աշխատանքային պայմանագրով կամ աշխատանքի ընդունման մասին անհատական իրավական ակտով:
Աշխատանքային պայմանագիրը համաձայնություն է աշխատողի և գործատուի միջև, ըստ որի ` աշխատողը պարտավորվում է գործատուի համար կատարել որոշակի աշխատանք, իսկ գործատուն ՝ աշխատողին տրամադրել պայմանագրով որոշված աշխատանքը, վճարել նրա կատարած աշխատանքի համար պայմանավորված աշխատավարձը և ապահովել օրենսդրությամբ սահմանված աշխատանքային պայմանները։ Դրանում պարտադիր պետք է նախատեսվի հիմնական աշխատավարձի չափը և (կամ) այն որոշելու ձևը, աշխատաժամանակի ռեժիմը, ամենամյա արձակուրդի տեսակը, տևողությունը և այլն։ Աշխատանքի ընդունվելիս գործատուն պարտավոր է աշխատանքային պայմանագիր կնքել աշխատողի հետ։ Այն կնքվում է նաև փորձաշրջան անցնող աշխատողների հետ (փորձաշրջանի ժամկետն առավելագույնը 3 ամիս է, ՀՀ օրենսդրությամբ նախատեսված դեպքերում ՝ մինչև 6 ամիս)։
Աշխատանքային պայմանագիրը կազմվում է 2 օրինակից, որի մեկ օրինակը գործատուն հանձնում է աշխատողին ՝ այն ստորագրելուց հետո 3 օրվա ընթացքում։ Այն, որպես կանոն, կնքվում է անորոշ ժամկետով ՝ բացառությամբ, եթե աշխատանքային հարաբերությունները չեն կարող որոշվել անորոշ ժամկետով ` հաշվի առնելով կատարվելիք աշխատանքի բնույթը կամ կատարման պայմանները։
Աշխատանքային պայմանագիրը կարող է լուծվել կողմերի համաձայնությամբ, աշխատողի կամ գործատուի նախաձեռնությամբ, ինչպես նաև Աշխատանքային օրենսգրքով սահմանված այլ հիմքերով։ Գործատուի նախաձեռնությամբ այն կարող է լուծվել, օրինակ ՝ կազմակերպության լուծարման, հաստիքների կրճատման, անհարգելի պատճառով ամբողջ աշխատանքային օրվա (հերթափոխի) ընթացքում աշխատողի ` աշխատանքի չներկայանալու դեպքերում։
Գործատուն աշխատողին չի կարող աշխատանքից ազատել վերջինիս ժամանակավոր անաշխատունակության, արձակուրդում գտնվելու ժամանակահատվածներում ՝ բացառությամբ կազմակերպության լուծարման դեպքի։
Виды заявлений
3 основных вида заявлений:
- деловое письмо-заявление, направляемое одной организацией в другую;
- заявление, направляемое физическим лицом в организацию;
- заявление работника, направляемое работодателю.
Виды заявлений и их правила составления
Заявление — документ, содержащий просьбу какого-либо лица, адресованный организации или должностному лицу учреждения.
Заявление может быть написано заявителем от руки либо отпечатано на листе формата A4. Для написания заявления могут использоваться специально разработанные бланки (формы). Такие стандартные бланки заявлений разрабатываются министерствами, ведомствами, организациями для обеспечения внутриведомственной деятельности.
В заявлении используется, как правило, официально-деловая лексика, в некоторых заявлениях допускается употребление и публицистической лексики (например, заявление о приеме в ряды партии).
Расположение частей заявления:
Наименование адресата (лицо или организация, на имя которых подается заявление) указывается в правом верхнем углу листа. Если оно представляет собой название организации, то ставится в винительном падеже, например: «В финансовый отдел НПО «Квант» «; если это название должностного лица — в дательном падеже, например: «Директору школы № 12 И.А. Иванову» .
Фамилия, имя и отчество заявителя указывается под адресатом. Возможны два варианта написания: с предлогом «от» или без него. При использовании написания с предлогом «от» после слова ЗАЯВЛЕНИЕ точка не ставится. заявление документ резолюция После слова ЗАЯВЛЕНИЕ точка ставится, если нет предлога «от». Слово ЗАЯВЛЕНИЕ размещается в середине строки.
Виды заявлений:
- 1. Заявление о приеме на работу
- 2. Заявление на отпуск за свой счет
- 3. Заявление на отпуск по беременности и родам
- 4. Заявление на оплачиваемый отпуск
- 5. Заявление на увольнение
Խոսքի եվ հաղորդակցման ոլորտ (վերլուծություն)
Չափորոշիչներ
1.1.1 Օրինակ (2-3 տարեկան)
Երբ մայրն ասում է <Արջուկին քնեցրու > , երեխան պառկեցնում է արջուկին:
1.1.1 Օրինակ (3-4 տարեկան )
Մեծի հրահանգով խաղալիքը տեղավորում է պահարանում,դուռը ծածկում է եվ վերադառնում է իր տեղը:
Հետեվություն
Մեծանում է երեխայի կատարվող հրահանգների քանակը :
1.2.1 Օրինակ (2-3 տարեկան )
Երբ մայրն ասում է «Վերցրու գիրքը հատակից եվ դիր սեղանին» , երեխան վերցնում է գիրքը եվ դնում սեղանին:
1.2.1 Օրինակ (3-4 տարեկան )
Պպաիկն ասում է «Գնա հեքիաթների գիրքը բեր,որ … »,երեխան շարունակում է . «Նայենք» կամ «Կարդանք» :
Հետեվություն
Երեխան արդեն իսկ մեկ տարի հետո սկսում է ոչ միայն լսել ու կատարել այլ նաեվ իր մեջ վերլուծել եվ միանալ ու շարունակել լսած խոսքը :
1.3.1 Օրինակ (2-3 տարեկան )
Երբ մայրն ասում է «դիր գնդակը տուփի մեջ»,երեխան դնում է տուփի մեջ:
1.3.1 Օրինակ (3-4 տարեկան)
Հետեվում է հեքիաթի ընթացքին ` հայացքն ուղղելով ընթերցողին կամ գրքին :
Հետեվություն
3-4 տարեկանում ուղղակիորեն չի ենթարկվում կամ լսում խոսացածը այն ընկալում է եվ վըրլուծում ամեն բան:
1.4.1 Օրինակ (2-3 տարեկան )
«Ով քանդեց խոզուկի տնակը» հարցին պատասխանում է . «Գայլը» :
1.4.1 Օրինակ (3-4 տարեկան )
Երբ մայրը բարձր տոնով ասում է . «Գնա խաղալիքներդ հավաքիր» , երեխան ասում է . «Մայրիկ, ինչու ես բարկացել»
Հետեվություն
3-4 տարեկանում արդեն ձայնի տոնայնությունից տարբերակում է,թե ինչ տրամադրությամբ են իր հետ խոսում:
2.1.1 Օրինակ (2-3 տարեկան)
«Սա իմ ավտոն է »
2.1.1 Օրինակ (3-4 տարեկան )
《Ինչու ես մենակ նստել》 հարցին պատասխանում է . 《Որովհետև ինձ չեն խաղացնում》։
Հետեվություն
3֊4 տարեկանում հակիրճ պատասխաններ տալու փոխարեն արդեն իսկ փորձում է հաղորդակցման մեջ մտնել։
2.2.1 Օրինակ (2-3 տարեկան )
«Ես ուզում եմ գնանք բակ »
2.2.1 Օրինակ (3-4 տարեկան )
Գազանանոց այցելելուց հետո երեխան ընկերներին պատմում է . «Ես գազանանուցում շատ մեծ արջ տեսա » :
Հետեվություն
3֊4 տարեկանում արդեն պարզ ընդարձակ նախադասությունների փոխարեն օգտագործում է ավելի մեծ քանակով բառեր ունեցող նախադասություններ,և մտնում է տարբեր խոսակցությունների մեջ։
2.3.1 Օրինակ (2֊3 տարեկան )
《Անին կգա մեր տուն,ու մենք տուն֊տունիկ կխաղանք》։
2.3.1 Օրինակ (3֊4 տարեկան)
Նկարագրում է քարտերի վրա ներկայացված նկարները. 《Տատիկը թխեց գնդիկ֊բոքոնիկ,դրեց պատուհանին,իսկ նա դուրս ընկավ》։
Հետեվություն
Մեծանում է երեխայի խոսակցական բառապաշարը
3.1.1 Օրինակ (2֊3 տարեկան)
《Ուզում եմ,որ ձմեռ պապիկն ինձ ինքնաթիռ բերի》։
3.1.1 Օրինակ (3֊4 տարեկան)
Կրկնում է առաջարկված բառերը ` ճիշտ արտաբերելով հնչյունները։
CV
Проект «Ценности современных подростков»
Ценностные ориентации
Ценность — это идеальное представление общества о значимости чего-либо или кого-либо.
С понятием ценность тесно связано понятие «ценностная ориентация».
Ценностная ориентация — важный компонент мировоззрения личности или групповой идеологии, представляющий предпочтения и стремления личности или группы в отношении различных обобщенных человеческих ценностей.
Значимость ценностей в жизни личности и общества была осознана еще античными философами. Были предприняты попытки сформулировать вопросы, касающиеся сферы ценностных ориентации человека.
Также философы отмечали противоречивость природы ценности: красивые вещи могут спровоцировать человека на преступление; красивые слова — скрывать неблаговидные замыслы, а красивая внешность — духовное уродство.
Категория «ценностная ориентация» является фокусом, в котором сходятся точки зрения отраслей научного знания на личность. С ней связаны все основные понятия, которые разрабатывались в философии, социологии, социальной психологии, педагогике.
Большинство современных авторов определяет ценностные ориентации как установку личности на те или иные социальные ценности, обусловленные общественным характером существования человека. Они более подвижные, изменчивые, находятся под непосредственным влиянием людей.
Ценностные ориентации сегодняшнего подрастающего поколения – это система ценностей исторического субъекта, оказавшегося в условиях «перелома времени». В современных условиях процесс формирования ценностных ориентаций молодого поколения протекает на фоне реформирования самого общества. Данные перемены ведут не только к изменению системы экономических отношений, но и самым прямым образом сказываются на духовном климате, межличностных отношениях.
Cистема ценностей, которая вырабатывалась веками, стала не нужной современным подросткам, так как изменилась идеология. Взрослым людям тяжелее привыкать к современным условиям жизни, они не понимают современных подростков, как и подростки, у которых ещё не сформировалась система ценностей. Очень важно для подрастающего поколения найти и принять личностно-значимые ценности для дальнейшего пути.
В подростковом возрасте дети сравнивают себя с взрослыми, но не понимают, как этим пользоваться, и, что с этим делать. Хотят внимания и ласки, но на самом деле они ведь взрослые, зачем она им нужна. Они становятся самостоятельными, главное для них, общение со сверстниками. Главная особенность отношение к самому себе. Вопросы, которые возникают в голове у подростка «Что я за человек?», «И почему я не как все?».
Они сильно увлечены процессом взаимодействия с другими людьми. С друзьями проводят все свое свободное время и приобретают общие цели и нормы. Хотят, чтобы в глазах друзей они выглядели авторитетными и значимыми. Хотят иметь хорошего верного друга, но при этом легко меняют его. Главное, что вызывает их интерес, это дружба. Они ищут, в чем смысл существования. Их очень волнует вопросы: «Зачем я живу на этой земле?», «В чем мое призвание?». Дети хотят занять высокое положение в классе. Неважно, как это произойдёт через отметки или поведение. Поэтому часто нарушают дисциплину в классе, чтобы произвести впечатление на своих одноклассников. И завоевать тем самым авторитет и признание.
В процессе общения в больших группах подростки становятся агрессивными, замкнутыми, тревожными, жестокими. Они не хотят, чтобы их сравнивали с ребёнком, они мечтают занять место взрослого. Но осуществить эту потребность в серьезной деятельности они не могут. И поэтому они стремятся к «взрослости». Проявляется это в изменении внешнего вида похожего на моду взрослых, интерес к противоположному полу, к алкоголю и курению.
Они так озабочены половым созреванием, что вопросы отношений между мальчиками и девочками увлекают их более всего на свете. Ребёнок пытается себя понять, разобраться в своих настроениях, чувствах, переживаниях. В 12-14 лет происходит перелом «подростковый кризис». Ребёнок реагирует на все замечания взрослых грубо и агрессивно, становится замкнутым.
Внутренние факторы – привычки и черты характера мешающие сделать задуманное, привычка прислуживать взрослым.
Подростки негативно относятся к отрицательным качествам своего характера. Особенно, когда учитель замечает отрицательные черты, и озвучивает их. На этом фоне возникают конфликты. Подростков не устраивает отношения к себе, как к детям, это их унижает.
Низкая самооценка характеризует неверие подростков в свои силы, и это естественно, негативно отражается на их притоке в сферу интеллектуального труда. Все возрастные группы главным средством достижения цели считают профессионализм и квалификацию. Но в глазах молодежи продолжает быстро падать ценность умственного труда, образования и знаний. Даже студентами обладание знаниями ценится весьма низко.